Car Aleksander II wyobrażał sobie miejsce Polaków w swoim imperium jako złączenie Polski z Rosją na zawsze i utrzymanie porządku ustalonego przez jego ojca. W swoim przemówieniu do szlachty i duchowieństwa w Warszawie w 1856 roku podkreślał, że Polska powinna pozostać częścią rosyjskiego cesarstwa, aby osiągnąć pomyślność. Jednocześnie zapewniał, że jest pełen najlepszych zamiarów w stosunku do kraju. Car apelował jednak do Polaków, aby porzucili marzenia o odzyskaniu niepodległości, gdyż mógł poskromić porywy tych, którzy zechcą żyć nimi dalej.
Car Aleksander II w swoim przemówieniu starał się przekonać Polaków, że ich jedyną szansą na pomyślność jest pozostanie częścią Rosji. Jego celem było utrzymanie porządku ustalonego przez jego ojca i zjednoczenie Polski z innymi narodami rosyjskimi. Wymowne było jego zaapelowanie o porzucenie marzeń o niepodległości, co świadczyło o jego silnej woli i determinacji w utrzymaniu jedności imperium rosyjskiego.