Na mapie można zauważyć, że największe natężenie działań powstańczych miało miejsce w centralnej i wschodniej części Królestwa Polskiego oraz na ziemiach zabranych przez Rosję. Było to związane z silniejszym zainteresowaniem powstańców tymi obszarami, ze względu na większą koncentrację ludności polskiej oraz istniejące tam ośrodki powstańcze. Ponadto, w tych regionach działało wiele grup partyzanckich, które prowadziły skuteczne akcje zbrojne przeciwko wojskom rosyjskim.
Powstanie styczniowe było reakcją Polaków na narzuconą przez Rosję politykę rusyfikacji i ograniczenia praw narodowych. O ile początkowo powstanie odnosiło pewne sukcesy, to później jednak zostało stłumione przez zdecydowaną reakcję caratu. Na terenie Królestwa Polskiego i zaboru rosyjskiego działało wiele grup powstańczych, których natężenie działań zależało od wielu czynników, takich jak siła wojsk rosyjskich, geografia terenu, ilość ludności polskiej oraz dostępność broni i zaopatrzenia. W niektórych regionach powstańcy byli lepiej zorganizowani i mieli większe poparcie społeczne, co pozwalało im na skuteczne prowadzenie działań zbrojnych. Jednak ogólnie powstanie było słabo zorganizowane i pozbawione skutecznego poparcia ze strony innych państw, co przesądziło o jego klęsce.