Do „wojny na górze” doszło, ponieważ opozycja jednoczyła przeciwników komunizmu o bardzo różnych poglądach: od narodowo-katolickiej prawicy po liberałów. Po pokonaniu wspólnego wroga do głosu doszły różnice światopoglądowe, które doprowadziły do przepychanek słownych i w podejmowaniu decyzji, znanego jako „wojna na górze”.
„Wojna na górze” była wynikiem zjednoczenia się Polaków przeciwko wspólnemu wrogowi, a następnie niezdolności do utrzymania tej jedności po zwycięstwie. Podział na konserwatywno-narodowe i liberalne stronnictwo jest obecny w polityce do dziś.