Pod koniec 1989 r. w NRD wybuchły wielotysięczne demonstracje, m.in. w Lipsku i Berlinie. W listopadzie, w wyniku pomyłki rządzących doszło do otwarcia granic z Niemcami zachodnimi. Nastąpił masowy napływ ludzi na granice, pod ich wpływem otworzono przejścia graniczne. W 1990 roku w NRD przeprowadzono wolne wybory, w których partia komunistyczna poniosła klęskę. Nastąpiło burzenie muru berlińskiego.
Równocześnie w Niemczech Zachodnich Adenauer dąży do opracowania planu zjednoczenia Niemiec. Wkrótce odbywa się konferencja dwa plus cztery (dwa państwa niemieckie, Francja, Wielka Brytania, USA i ZSRR), która ustala formę jednoczenia państwa, włącznie z jego granicami. W październiku 1990 roku dochodzi do oficjalnego zjednoczenia Niemiec w Republikę Federalną Niemiec.
Niemcy, tak jak i pozostałe kraje bloku sowieckiego, wykorzystały zniesienie doktryny Breżniewa, aby połączyć się w jedno państwo. Dzięki działaniom prozjednoczeniowych polityków obu krajów niemieckich i społeczeństwa NRD do unifikacji doszło w dwa lata od wybuchu pierwszych protestów.