Socjalizm o chińskiej specyfice zachowywał podstawowe cechy polityczne socjalizmu, np. system monopartyjności. To gospodarka była inna: chiński socjalizm dopuszczał istnienie przedsiębiorstw prywatnych, choć cała gospodarka wciąż była kontrolowana w dużym stopniu przez państwo. Nie było to jednak centralne planowanie, a raczej nadzór nad kluczowymi gałęziami (jak przemysł)
Socjalizm o chińskiej specyfice odchodził od gospodarki centralnie sterowanej, zachęcając obywateli do przedsiębiorczości, choć odrzucając zasady demokracji i praw jednostki, które, według rządzących, stały w sprzeczności z komunizmem i tradycją Chin.