Przyjęcie państw pokomunistycznych wiązało się z szansami:
- na pokój w Europie,
- na zmniejszenie ryzyka powstania państwa dyktatorskiego w Europie.
Decyzja ta niosła jednak też pewne ryzyko:
- kraje pokomunistyczne nie znały demokracji,
- nie miały gospodarki wolnorynkowej, więc nie były przystosowane do działań z resztą państw Unii,
- ich ekonomiczna sytuacja nie była najlepsza (były zadłużone).
Aby zabezpieczyć swoje interesy, UE musiała rozważać zarówno zalety, jak i wady, jakie niosło za sobą włączenie do wspólnoty państw pokomunistycznych. Jednak ostatecznie przeważyła potrzeba bezpieczeństwa międzynarodowego i przyłączenie tych państw do wspólnoty wygrało.