Literatura taka podejmuje tematykę wiejską, pokazuje mentalność i zwyczaje chłopskie. Pisarze podejmujący tę tematykę często sami wywodzili się ze środowisk wiejskich i w swoich utworach odnosili się do kwestii zmian, jakie zachodziły w tych społecznościach wraz z postępem cywilizacyjnym. Język dialogów jest prosty i stylizowany.
Proza wiejska swój rozkwit przeżywała w latach 60. i 70. XX wieku, kiedy to pisarze pochodzący z rodzin wiejskich w swoich dziełach zaczęli opisywać stopniowy rozkład kultury wiejskiej, jaka funkcjonowała jeszcze przed okresem wojen światowych.