Dualizm świata przedstawionego realizuje się w naturalistycznym sposobie ukazania prawdy o świecie poprzez wykorzystanie elementów komizmu, groteski oraz karykatury. Gabriela Zapolska kreuje świat opierający się na absurdzie, poddaje tym samym krytyce obłudę, hipokryzję, zaściankowość myślenia przedstawicieli mieszczaństwa, którzy to stanowią punkt wyjścia do interpretacji utworu jako dzieła uniwersalnego, przedstawiającego ludzką naturę, w której ścierają się siły dobra i zła.
Dualizm to pogląd zakładający istnienie dwóch przeciwstawnych bytów: dobra i zła.