Wyraz schyłek ma wydźwięk ostateczny, obrazuje coś, co zostało już dokonane. Natomiast schyłek utożsamiany jest z ostatkiem, ale nie czymś ostatecznym, dokonanym, co zbliża się do końca. W kontekście utworu można dostrzec, iż utwór młodopolskiego artysty poddaje ostatecznie ocenie epokę, w której przyszło mu żyć. Natomiast wyraz schyłek podkreśla, iż wiek XX dobiega końca, nie jest więc to definitywna refleksja nad zbliżającym się do końca etapem w historii ludzkości.
Koniec – ma wydźwięk ostateczny, definitywny, coś, co zostało już dokonane.
Schyłek – coś, co dopiero będzie się kończyć.