Wyspiański przedstawia w swoim dramacie próbę diagnozy polskiego społeczeństwa. Uwzględnia w niej konflikty pomiędzy chłopami a inteligencją oraz historyczne i kulturowe piętna, stojące na drodze ku porozumieniu. Podsumowaniem tej diagnozy jest kończąca dramat scena chocholego tańca. Polskie społeczeństwo zostało przedstawione jako pogrążone w marazmie, zajęte wewnętrznymi sporami i niedążące do porozumienia, marnujące kolejne szanse na odzyskanie niepodległości. Wyspiański zauważa, że po ponad 100 latach niewoli pragnienie wolnej Polski staje się ciężkim, trudnym dziedzictwem, które obciąża dusze kolejnego pokolenia, tracącego nadzieję na realizację marzenia.
Szostak przedstawia obraz polskiego społeczeństwa w scenie pożegnania starego roku, nawiązującej do symboliki chocholego tańca. Współcześni Polacy zostali scharakteryzowani jako pragnący zabawy, swobody i uwolnienia od przestarzałych, narodowych mitów. Niechętny stosunek do tradycji został ukazany poprzez scenę spalenia chochołów, oburzanych wyzwiskami. Zakończyło się ono wybuchem fajerwerków, pozwalającym na kontynuowanie zabawy.
Dramat Wesele stanowi próbę diagnozy polskiego społeczeństwa. Wyspiański ukazuje w niej konflikty, które uniemożliwiają porozumienie między klasami społecznymi, i krytykuje marazm i egoizm Polaków, zmęczonych nieustającą walką o niepodległość.