Elementami natury przywołanymi w wierszu są: „byliny kwiaty zimnotrwałe”, „żuczek”, „śnieg”, „mrówka co zbiegła nareszcie z mrowiska”. Pierwszy z nich: „byliny kwiaty zimnotrwałe” są członem porównania. To żal jest trwały jak byliny. Śnieg i mrówka to elementy poddane zabiegowi uosobienia. Śnieg w przeciwieństwie do bylin jest czymś nietrwałym, podobnie jak wzruszenia, porywy serca wobec żalu, który bywa „zimnotrwały”, czyli niemal wieczny. Mrówka, która zbiegła z mrowiska, może oznaczać wolność, ucieczkę od konwenansów, odwagę życia w zgodzie ze sobą. Zatem przywołane elementy przyrody pełnią funkcję wzmacniającą przekaz utworu, nie tyle one same są ważne, ile kontekst, w jakim zostały umieszczone. Z drugiej strony, jeśli potraktuje się ich obecność dosłownie – można je interpretować następująco: to, co spotyka człowieka, trud i cierpienie związane z własną egzystencją i z relacjami z innymi, są czymś naturalnym. „Tak samo jest w naturze” – zdaje się mówić podmiot liryczny. Tym bardziej zatem potrzebna jest akceptacja, umiejętność pogodzenia się z tym, co trudne.
Świat natury w utworze To nieprawdziwe jest bardzo żywy, na jaki odbiór pozwalają takie środki jak usposobienia, porównania. Elementy przyrody wzmacniają sens utworu, stanowią także istotną funkcję przy interpretacji.