miłość, której nigdy nie ma bez rozpaczy – paradoks, zestawienie uczuć o przeciwstawnym ładunku emocjonalnym jako istniejących jednocześnie; jeśli miłość jest prawdziwa, jej utrata lub samo tylko przeczucie, groźba utraty zawsze wiąże się z rozpaczą.
Serce ciemne do końca, choć jasne wzruszenia – epitet „ciemne” w odniesieniu do serca może oznaczać tajemnicę, głębię, to, że człowieka nie da się poznać do końca, on sam dla siebie jest nie do końca zrozumiały. W przeciwieństwie do „jasnych” wzruszeń – jako porywów, odczuć serca, które są oczywiste, zrozumiałe zarówno dla człowieka, jak i jego otoczenia.
Pociecha po to tylko, że prawdę oddala – przeciwstawienie pociechy prawdzie, nadziei – rzeczywistości, ukazanie pociechy, nadziei jako sposobu złagodzenia bólu wiążącego się z doświadczaniem trudnej prawdy.
Żuczek co nas nie złączył, choć obleciał wkoło – „obleciał wkoło”, ale „nie złączył” – pozorna jedność dwojga osób, widoczna dla innych, nie musi łączyć się z wewnętrzną jednością, porozumieniem dwóch „jestestw” na głębokim poziomie.
Śnieg tak bardzo wzruszony, że niewiele wiedział – przeciwstawienie uczuć (wzruszeń) – rozumowi (wiedzy). Emocje, które mogą człowieka wodzić na manowce, zaciemniać prawdę.
