Ludzie na początku XX stulecia oczekiwali, iż kolejna epoka będzie lepsza od poprzednich, pozbawiona głodu, strachu, a także kłamstwa. Miał to być okres dobrobytu, szczęścia. Okazało się jednak, iż zawiodła ona nadzieję pokolenia, gdyż wydarzyło się w tym czasie wiele złego (wojna, głód). Autorka odwołuje się w utworze do czasów wojny (II wojna światowa), która przyniosła ogromne spustoszenia wśród ludności, szczególnie żydowskiej. Doświadczenia epoki XX wieku ukazują, iż nie była ona wolna od okropności takich jak głód. W tekście pojawia się cytat potwierdzający „Miało się kilka nieszczęść nie przydarzyć już, na przykład wojna i głód, i tak dalej”. Nawiązuje tym samym do masowego ludobójstwa Ukraińców, które miało miejsce w latach 1932–1933, wydarzenia te w historii noszą nazwę „Wielkiego głodu”.
Wiek XX przyniósł rozczarowanie ludziom, którzy wiązali z nim wielkie nadzieje. Nie był wolny od strachu, cierpienia, głodu. Poetka w wierszu Schyłek wieku nawiązuje do takich wydarzeń jak:
II wojna światowa – największy w historii ludzkości konflikt zbrojny toczący się w latach 1939–1945,
„Wielki głód” – klęska głodu, która umyślenie została wywołana przez władze ZSRR na ludności ukraińskiej w latach 1932–1933.