Autor jest pogodzony z nieuchronnością przemijania i śmierci. Mówi o nich w bardzo poetycki, wyszukany sposób, utożsamiając przemijanie życia z przemijaniem przyrody.
W literaturze i sztuce często pojawia się motyw mówienia o przemijaniu za pomocą natury – np. w barokowych holenderskich martwych naturach.