W podanym fragmencie Księgi elbląskiej możemy przeczytać o prawie, jakie obowiązywało na ziemiach polskich w czasach wczesnopiastowskich. Książę był w tamtych czasach władcą patrymonialnym, a co za tym idzie państwo i zamieszkująca je ludność była poniekąd jego własnością. W związku z tym prawo książęce stanowiło, że ludność poddana ma nie tylko obowiązek np. dostarczać dobra na dwór księcia, ale nawet do oddawania swojego mienia książęcym urzędnikom. Za nieprzestrzeganie prawa groziły surowe kary, np. Za zabicie kogoś na drodze książęcej groziła kara 50 grzywien.
Prawo książęce regulowało życie we wczesnośredniowiecznej Polsce. Informacje na temat funkcjonowania państwa wczesnopiastowskiego historycy czerpią z zachowanych do dziś źródeł.