1138 r. - Śmierć Bolesława Krzywoustego i początek trwającego 182 lata rozbicia dzielnicowego Polski.
1146 r. - klęska Władysława Wygnańca w wojnie z juniorami i ucieczka tegoż władcy z Polski. Tron księcia zwierzchniego objął po nim brat, Bolesław Kędzierzawy.
1177 r. - bunt przeciwko władzy seniora Mieszka III. Tron krakowski objął zamiast niego Kazimierz Sprawiedliwy co w praktyce zniosło zasadę senioratu (formalnie zaniesiono ją na zjeździe w Łęczycy w 1180 r.).
1194 r. - Śmierć Kazimierza Sprawiedliwego, która spowodowała przejęcie tronu krakowskiego przez jego małoletniego syna Leszka Białego. Nie mogąc się z tym pogodzić, Mieszko III Stary zaatakował Małopolskę. W trakcie tego najazdu doszło do krwawej bitwy nad Mozgawą, po której postanowiono zawrzeć ugodę. Mieszko otrzymał Kraków i tytuł księcia zwierzchniego, jednak jego następcą miał zostać Leszek.
Rozbicie dzielnicowe to okres znacznego osłabienia naszego kraju na arenie międzynarodowej. W trakcie jego trwania dochodziło do licznych wojen o władzę, które toczyły ze sobą kolejne pokolenia rozrastającej się dynastii Piastów.