Państwo Bolesława Chrobrego można nazwać monarchią wojenną. Władca musiał prowadzić liczne wojny poza granicami państwa, aby zdobyć łupy niezbędne do opłacenia drużyny. Stacjonowała ona w najważniejszych grodach państwa, zapewniając mu stabilność i bezpieczeństwo. To z tej drużyny wywodzili się książęcy doradcy i zarządcy grodów. Sam książę był władcą patrymonialnym. Państwo było jego własnością i mógł nim zarządzać wedle uznania. Chrobry nieustannie objeżdżał swój kraj, rozstrzygając sprawy sądowe, administracyjne i wojskowe. Władca mógł też oddelegować część władzy swojemu następcy.
W monarchii Bolesława najważniejszą rolę odgrywały grody. Były centrami władzy książęcej i kościelnej, pełniły także funkcje obronne i administracyjne. To mieszkająca w przylegających do nich osadach ludność zajmowała się handlem i płaciła daniny. Pobierano je od wolnych poddanych najczęściej w naturze. Oprócz nich ludność była zmuszona do dbania o stan grodu, jego obrony oraz do utrzymywania na własny koszt podróżującego władcy.
Podstawą gospodarki było rolnictwo oraz do pewnego stopnia hodowla zwierząt. Uprawiano zboże, rzepę, groch, bób, marchew, chmiel, len i konopie.
Organizacja państwa pierwszych Piastów była prosta, ale funkcjonalna. Każdy z mieszkańców państwa miał określoną rolę i powierzone zadania, które dobrze wykonywane powodowało, że państwo świetnie prosperowało.