| Cecha | Tkanka mięśniowa | ||
| Poprzecznie prążkowana szkieletowa | Poprzecznie prążkowana serca | Gładka | |
| Budowa | Ma cienki i grube miofilamenty ułożone na przemian, częściowo na siebie zachodzące. Zawierają wiele jąder komórkowych. Komórki mięśniowe długie i cylindryczne. | Ma cienki i grube miofilamenty ułożone na przemian, częściowo na siebie zachodzące. Ma mniej miofibryli w porównaniu do tkanki poprzecznie prążkowanej szkieletowej. Zawierają jedno lub dwa jądra komórkowe. Komórki mięśniowe cylindryczne, widlasto rozgałęzione końce. | Filamenty cienkie i grube są ułożone nieregularnie. Zawierają jedno jądro położone centralnie. Komórki mięśniowe wrzecionowate. |
| Funkcje | Umożliwiają ruch całego organizmu i utrzymują odpowiednią postawę ciała. | Umożliwia rozprowadzanie krwi po całym organizmie. | Umożliwia prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnętrznych. |
| Miejsce występowania | Mięśnie szkieletowe. | Mięsień sercowy. | Ściany narządów wewnętrznych. |
Do skurczy mięśni dochodzi pod wpływem pobudzenia przesyłanego przez neurony. Tkanka mięśniowa powstaje z mezodermy, a jej cechami charakterystycznymi są pobudliwość i kurczliwość.
Układ miofilamentów i miofibryli decyduje o tym, jakie skurcze będą powodowane. Regularny układ w tkance mięśniowej poprzecznie prążkowanej szkieletowej pozwala na wykonywanie szybkich i silnych skurczy. Mniejsza ilość miofilamentów i miofibryli w pozostałych tkankach sprawia, że ich skurcze są wolniejsze.