Układ pokarmowy wrotków jest otwarty na obu końcach, rozpoczyna się otworem gębowym i kończy otworem odbytowym. Dzięki temu mogą one pobierać nowe porcje pożywienia, bez strawienia poprzedniej porcji, efektem jest sprawniejszy układ niż u płazińców. Ich układ składa się z jamy gębowej, otworu gębowego, gardzieli, przełyku, żołądka i jelita zakończonego odbytem.
Układ pokarmowy płazińców składa się z otworu gębowego, gardzieli, jelita przedniego i jelita środkowego. Płazińce nie posiadają jelita tylnego i otworu odbytowego. Niestrawione resztki pokarmu są usuwane przez otwór gębowy, dlatego muszą czekać na strawienie jednej porcji pokarmu, żeby pobrać kolejną. Płazińce pasożytnicze nie mają układu pokarmowego, pobierają cząsteczki całą powierzchnią ciała, kiedy są zanurzone w treści pokarmowej jelit gospodarza.
Aparat rzęskowy jest charakterystyczny dla wrotek, zbudowany jest z dwóch pierścieni rzęsek, które poruszają się w przeciwnych kierunkach. Otwór gębowy znajduje się między pierścieniami aparatu rzęskowego, ruchy rzęsek tworzą wiry i kierują pokarm do otworu.
Płazińce są zwierzętami trójwarstwowymi, posiadają mezodermę, wydłużone i spłaszczone ciało przybierające kształt liścia lub taśmy. Mają one również wykształcone narządy i ich układy. Symetria dwuboczna sprawia, że wyróżnia się w ich ciałach stronę prawą i lewą, przednią i tylną, a także grzbietową i brzuszną. Ich pierwotną jamę ciała wypełnia parenchyma, w której występują mięśnie grzbietobrzuszne powodujące spłaszczenie ciała płazińców.
Wrotki są zwierzętami o dwubocznej symetrii ciała, zasiedlają głównie zbiorniki wodne. Są małymi trójwarstwowymi organizmami posiadającymi pseudocelomę, czyli pierwotną jamę ciała wypełnioną płynem pod dużym ciśnieniem. Płyn ten nadaje wrotkom sztywności i sprężystości, odgrywając rolę szkieletu hydraulicznego (hydroszkieletu).