Kandydatury w czasie drugiej wolnej elekcji były podobne co w pierwszej – ze strony Habsburgów wystawiono kandydaturę cesarza Maksymiliana, Iwan IV Groźny wysunął swojego syna – Fiodora. Kandydował także król szwedzki Jan III oraz książę Siedmiogrodu Stefan Batory. Doszło do podwójnej elekcji, kiedy prymas Uchański powołał na tron cesarza Maksymiliana. Aby zapobiec wojnie domowej, zrealizowano propozycję Jana Zamoyskiego – na tron powołano Annę Jagiellonkę, która miała wyjść za mąż za Stefana Batorego.
W historii Polski niejednokrotnie dochodziło do podwójnej elekcji – wtedy królem zostawał zazwyczaj kandydat, którego zwolennicy okazywali się bardziej aktywni.