Za najstabilniejsze granice państwa polsko-litewskiego należy uznać granicę zachodnią, bądź po prostu – granice Korony Królestwa Polskiego. Za zdecydowanie bardziej niestabilne i zagrożone granice uznawano przede wszystkim granicę wschodnią – z Wielkim Księstwem Moskiewskim, ale także granicę południową – z państwem osmańskim.
Niestabilna granica wschodnia i południowa spowodowała porzucenie przez Polskę zainteresowania polityką europejską i zaangażowanie w politykę wschodnią.