Ustawa sejmowa ograniczała prawo miast do ścigania i sądzenia wykroczeń i przestępstw szlachty popełnionych na ich terenie. Kompetencje sądowe miast zostały mocno ograniczone przez kompetencje starosty, będącego urzędnikiem państwowym rekrutowanym przeważnie wśród stanu szlacheckiego.
Brak jedności politycznej miast i ich słabsza pozycja gospodarcza w państwie względem chociażby Europy Zachodniej doprowadziła do marginalizacji miast i mieszczan w życiu politycznym i w systemie prawnym.