W XVI w., zwłaszcza w tak rozległym kraju jak Rzeczpospolita, słowo drukowane stanowił jedyną formę przekazu zdolną obiec stosunkowo cały kraj, informując go o najważniejszych kwestiach politycznych czy innych nowościach. Drukarstwo posiadało monopol opiniotwórczy i mogło być wykorzystywane w celu szerzenia idei politycznych.
Drukarstwo, z powodu ograniczonych nakładów i dostępu, było wykorzystywane w celach propagandowych.