Magnateria w XVII wieku była bardzo zróżnicowana. Niektórzy jej przedstawiciele mieli kilkadziesiąt wsi, niektórzy nawet kilkaset. Jedni byli wierni Rzeczpospolitej, inni woleli skupiać się na swoich własnych interesach. Z reguły byli to ludzie zamożni, wykształceni; nierzadko byli poliglotami i znali osobiście zagranicznych monarchów.
W latach 1648-1667 znaczenie magnatów bardzo wzrosło. Mieli coraz większy wpływ na politykę kraju. Z jednej strony było to dobre zjawisko, ponieważ można powiedzieć, że w ten sposób rodziła się w Rzeczpospolitej demokracja. Z drugiej strony liczne konflikty wewnętrzne i brak porozumienia osłabiały państwo.