W drugiej połowie XVII wieku Rzeczpospolita była nie tylko słaba gospodarczo. Przede wszystkim ograniczały ją sejmowe zasady jednomyślności i jedności. Dodatkowo liberum veto, czyli możliwość zerwania sejmu jednym głosem doprowadzała do tego, że nie można było uchwalić niemal żadnej ustawy.
Dodatkowymi powodami słabości Rzeczpospolitej były prowadzone wojny, które wyniszczały kraj gospodarczo. Pochłaniały także zasoby pieniężne i osłabiały armię. Ponadto można było zauważyć spadek wydajności pracy chłopów, którzy mieli odrabiać pańszczyznę. To przekładało się na kryzys rolnictwa i o wiele mniejsze dochody możnych panów.