„Rozmowa wieczorna” – Dla podmiotu lirycznego rozmowa jest ukojeniem pociecha na koniec dnia. Jest to swego rodzaju rachunek sumienia i żal za popełnione grzechy.
Podany fragment „Wielkiej improwizacji” – Dla Konrada jest to pojedynek nie ma w nim pokory ani wdzięczności. Jest butny i próbuje udowodnić Bogu swą wartość. Rzuca mu wyzwanie. Jego twórczość ma taką samą wartość jak ta boska. Na koniec pad a pytanie – wyzwanie – „Cóż Ty większego mogłeś – zrobić , Boże?”. Konrad czuje swą nieśmiertelność, gdyż jest twórcą nieśmiertelnych dzieł.
III cz. „Dziadów” – dla różnych postaci rozmowa z Bogiem ma różne znaczenie : dla Księdza Piotra jest to pokorne błaganie o miłosierdzie i laski, dla Konrada – wyzwanie i rozmowa jak równy z równym.
Modlitwa do Boga to właściwie rozmowa – czasem monolog. Może być przebłagalna, prosząca, dziękczynna. Dla różnych ludzi ma różne znaczenia.