We fragmencie wielkiej improwizacji podmiot liryczny czuje się równy Bogu – jest mistrzem. Sięga dłońmi do gwiazd i tworzy muzykę godna samego Stwórcy. Rzuca mu wyzwanie. W rozmowie wieczornej” podmiot liryczny jest pokornym rozmówcą. Zwraca się do Boga jak do Pana, ale równocześnie jest pewien jaka relacja ich łączy. Bóg jest dla niego najwyższą wartością. Najlepszym lekarzem, który leczy jego duszę.
„Wielka improwizacja” – podmiot liryczny – czuje się równy Bogu – rzuca mu wyzwanie.
„Rozmowa Wieczorna” – podmiot liryczny jest pokornym sługą.