1. Dla Lechonia: w teraźniejszości nie ma już nic. Zostały tylko żółte liście, wiatry które wieją, księżyc w ciemna noc. Dla G. Sand teraźniejszość nie istniała, Mickiewicz i Słowacki w ogóle nie zwracali uwagi na to co dzieje się teraz.
2. Lechoń zwraca się ku przyszłości –pogrzeb, a potem dalsze zżycie, które będzie się toczyć na tym grobie – wyrośnie na nim zboże, z którego zostanie upieczony chleb dla przyszłych „zjadaczy chleba”. G,. Sand i Lamennais – spoglądali w przyszłość, wspominając przeszłość. Twórcy romantyczni wspominają przeszłość z żalem i nostalgią, ale na przyszłość patrzą z nadzieją.
Teraźniejszość nie jest ważna dla twórców – swą twórczość opierają albo na przeszłości albo na przyszłości.