Obłęd Hamleta staje się wygodnym pretekstem dla prezentowania wprost swoich poglądów. Dzięki temu mężczyzna może czuć się bezpiecznie i wypowiadać swoje opinie na temat innych osób i stosować różnego rodzaju groźby, nawet wobec najważniejszych osób w państwie. Nikt jednak nie wierzy w to, co mówi królewicz, ze względu na jego specyficzną chorobę.
Zachowanie Hamleta jest często nie konsekwentne, a jego wypowiedzi dwuznaczne i prowokacyjne. W ten sposób porozumiewa się ze swoją matką, której zarzuca niemoralne prowadzenie się, zabijając w tym samym momencie sługę, który podsłuchuje rozmowę króla: „O matko, ojca mego obraziłaś”, „Nie, na Krzyż, Nie zapomniałem, kim jesteś królową. Małżonką brata twego męża, także – Oby to kłamstwem było! – moją matką”, „Krwawy, o matko? Nic gorszego zatem, Niż zabić króla i żyć z jego bratem.”
Hamlet jest gruntownie wykształcony i postrzega świat nie tylko intelektualnie, ale również filozoficznie i przez pryzmat literatury. Dlatego potrafi zmieniać swoje zachowanie i przyjmować różne maski.