Harpagon rozumie tę złotą myśl w ten sposób, że człowiekowi i zwierzętom do życia wystarczy tylko taka ilość żywienia, żeby mogli przetrwać. Nadmiar czy jedzenie do syta nie są konieczne.
Inne znaczenie tej sentencji jest takie, że człowiek nie powinien skupiać się jedynie na rzeczach doczesnych, których symbolem jest tutaj jedzenie. W życiu nie są ważne tylko dobra, konsumpcjonizm, ale również życie duchowe i zdobywanie nowych doświadczeń.
Zestawienie tych dwóch sentencji wywołuje komiczny efekt, ponieważ można je rozumieć na dwa sposoby. Ich interpretacja zależy od charakteru i przekonań danej osoby.
Molier przedstawił w formie komizmu refleksję o człowieku. Nawet najostrzejsze spojrzenie na ludzkie wady raczej bawi, niż budzi smutek.