Hamlet ma za sobą trudne przeżycia. Cierpi po śmierci ojca. Musi uporać się z nową sytuacją, w której jego matka poślubia jego stryja – nowego króla. Kumuluje się w nim wiele emocji. Kiedy spotyka ducha, jego niechęć do otaczającej go rzeczywistości zwiększa się.
Książę musi zmierzyć się z obietnicą, którą złożył. Jest zmuszony do dokonania zemsty na stryju. Nie przychodzi mu to z łatwością. Rozmyśla nad zasadnością zemsty. Ciągłe rozważania bardzo go męczą. Decyduje się wypełnić wolę ojca. Porzuca swoją ukochaną, co doprowadza ją do obłędu i śmierci. Hamlet cierpi z tego powodu. Informacja o tym, jak zachował się jego stryj, powoduje, że Hamlet czuje się porzucony i przez wszystkich oszukany.
Jego decyzja o zemście nie jest pochopna i podjęta pod wpływem emocji. W wyniku pomyłki zabija niewłaściwą osobę. Jego działania trudno jednoznacznie ocenić. Z jednej strony pragnął zemsty, która miała ukoić duszę jego i jego ojca, byłaby wyrazem sprawiedliwości i zadośćuczynienia. Z drugiej strony tak inteligenta osoba jak Hamlet, mogłaby wymyślić taki sposób zemsty, który nie polegałby na rozlewie krwi. Wtedy mógłby być szczęśliwy z Ofelią, bez potrzeby porzucania jej.
Hamlet jest złożoną postacią, którą trudno jednoznacznie ocenić i zdefiniować.