W trakcie bezkrólewia w 1763 r., po śmierci Augusta III Sasa, stronnictwo Czartoryskich, znane również jako Familia, zwróciło się o wsparcie do Rosji. Caryca Katarzyna II zgodziła się udzielić pomocy. W zamian za to oczekiwała rezygnacji Familii z radykalnej naprawy Rzeczypospolitej i wzmocnienia roli sejmu. Wobec tego nie przeprowadzono z większości reform, choć udało się wprowadzić głosowanie większością głosów, by ograniczyć rolę liberum veto, które do tej pory paraliżowało działanie sejmu.
Wcielono w życie zmiany mające na celu uszczuplenie roli i wpływów magnaterii, co miało przeciwdziałać nadmiernemu skupieniu władzy w rękach niewielkiej grupy najbogatszych szlachciców. Wprowadzono również komisje skarbowe i wojskowe, które miały na celu poprawę zarządzania finansami i armią Rzeczypospolitej. Pod presją stacjonujących nieopodal wojsk rosyjskich, sejm wybrał na króla Stanisława AugustaPoniatowskiego. Wybór ten był wynikiem kompromisu między różnymi stronnictwami i mocarstwami zewnętrznymi.
Rzeczpospolita Obojga Narodów była monarchią, ale władzę obejmował wybrany w ramach elekcji kandydat. Władca musiał być wybrany w trakcie sejmu elekcyjnego, a następnie zaakceptowany przez sejm konwokacyjny i koronowany przez prymasa pełniącego funkcję interreksa.