Bezpośrednie przyczyny I rozbioruRzeczypospolitej były ściśle związane z sytuacją międzynarodową w drugiej połowie XVIII wieku. Rosja, Prusy i Austria były zainteresowane ekspansją terytorialną, a Rzeczpospolita, ze względu na swoją słabość wewnętrzną, była łatwym celem. Dodatkowo, konflikt między Rosją a Turcją, w którym Austria nie chciała brać udziału po stronie Rosji, skłonił Katarzynę II do szukania sojuszników. Znalezienie go w Prusach doprowadziło do porozumienia między trzema mocarstwami i podziału terytorium Rzeczypospolitej.
Pośrednie przyczyny I rozbioruRzeczypospolitej były związane z długotrwałymi problemami wewnętrznymi Polski. System polityczny Rzeczypospolitej z liberum veto i wolną elekcją na czele prowadził do paraliżu politycznego i niestabilności. Szlachta, która miała duże uprawnienia, często działała na szkodę państwa, blokując reformy i utrudniając centralizację władzy. Dodatkowo Rzeczpospolita nie posiadała silnej, stałej armii, co czyniło ją łatwym celem dla sąsiadów.
