W przededniu zwołania Sejmu Czteroletniego sytuacja międzynarodowa Rzeczypospolitej była niezwykle skomplikowana. W 1788 r. rozgorzała wojna między Rosją a Turcją, w którą zaangażowała się również Austria po stronie Katarzyny II.
Konflikt ten był wyjątkowo wycieńczający dla każdej ze stron, dlatego caryca pragnęła, byprotektorat Rzeczypospolitej wsparł jej działania. W zamian za wystawienie 12 tys. korpusu polskiego Katarzyna Wielka miała zgodzić się na liczne reformy mające na celu centralizację władzy, wzmocnienie autorytety władcy, ulgi gospodarczo-handlowe i nabytki terytorialne.
Wraz z Wielką Brytanią Prusy próbowały wciągnąć Poniatowskiego w sojusz wymierzony przeciw Rosji. W obliczu tych wydarzeń, Rosja i Austria zawarły porozumienie mówiące o rozpoczęciu działań przeciw Rzeczypospolitej i Prusom, gdyby doszło do wkroczenia pruskich korpusów na jej teren. Jednakże, plany te zostały pokrzyżowane przez wybuch wojny rosyjsko-szwedzkiej.
Sytuacja wewnętrzna była nie mniej skomplikowana, gdyż społeczeństwo Rzeczypospolitej podzieliło się na trzy stronnictwa: dworskie, rosyjskie i antyrosyjskie, które nawzajem zwalczały się w kwestii wpływów podczas Sejmu Czteroletniego.
