Konstytucja 3 maja, uchwalona w 1791 roku, była próbą modernizacji i reformy państwa polskiego, która spotkała się z silnym oporem ze strony konserwatywnych sił wewnętrznych i zagranicznych. Rosja, będąca wówczas mocarstwem o dużym wpływie na scenie międzynarodowej, była przeciwna jakimkolwiek zmianom, które mogłyby zagrażać jej wpływom w Polsce. Współpraca z konfederacją targowicką, która była przeciwna reformom i polityce królewskiej, umożliwiła Katarzynie II interwencję i ostatecznie doprowadziła do II i III rozbioru.
Z drugiej strony Polska zawarła sojusz z Prusami, które były zainteresowane utrzymaniem status quo w regionie. Jednak porozumienie to okazało się niewystarczające, aby przeciwdziałać wpływom rosyjskim, zaś w chwili największego zagrożenia, Prusy złamały postanowienia traktatu i wystąpiły jako sojusznik agresora.
Biorąc pod uwagę te czynniki, należy stwierdzić, że wojna w obronie Konstytucji 3 maja miała znikome szanse na powodzenie.
Kościuszko odegrał istotną rolę w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, gdzie służył jako inżynier wojskowy i współpracownik generała George'a Washingtona. Jego umiejętności i wkład w konflikt były bardzo cenione i przyczyniły się do zwycięstwa powstańców. Po wojnie Kościuszko powrócił do Polski, gdzie kontynuował swoją walkę narodowowyzwoleńczą.