Polityka historyczna to termin, który odnosi się do sposobu, w jaki narody i rządy interpretują i wykorzystują historię w celu osiągnięcia określonych celów politycznych. Jest to proces, który często obejmuje kształtowanie narracji historycznej w celu zbudowania tożsamości narodowej, wzmocnienia jedności społecznej lub uzasadnienia określonych działań politycznych. Może on przybierać wiele form, w tym edukację historyczną, ustawodawstwo dotyczące pamięci historycznej, a także publiczne ceremonie i uroczystości.
Współcześnie również sięga się do postaci historycznych jako wzoru do naśladowania, jednak robi się to w mniej ekspresyjny sposób. Wybór ogranicza się też głównie do postaci z ostatnich stu lat, z których często stosowany był przykład Margaret Thatcher oraz – z drugiej strony barykady – Stalina, Mao czy Kim Ir Sena.
