29 września 1794 roku w Warszawie, podczas insurekcji kościuszkowskiej, na szubienicy zawisły malowane portrety przywódców konfederacji targowickiej, którzy byli przeciwni Konstytucji 3 maja i reformom Sejmu Czteroletniego. Skazani przez Sąd Najwyższy Kryminalny na karę śmierci, konfiskatę majątków, wieczną infamię i utratę pełnionych urzędów uciekli wcześniej z miasta, dlatego postanowiono wykonać wyrok in effigie.
Wykonanie wyroku w ten sposób miało symboliczne znaczenie, mające na celu ukaranie zdrajców, nawet jeśli nie mogli oni fizycznie ponieść kary. Było to również wyraźne przesłanie dla społeczeństwa, które pokazywało, że zdrada wobec ojczyzny nie zostanie zapomniana ani przeoczona.
In effigie dosłownie znaczy „w obrazie”.