Podczas panowania dynastii Wettinów w Polsce zaczęły pojawiać się pierwsze propozycje reform polityczno-ustrojowych. Pierwszą z nich był projekt reformy Augusta II Mocnego z 1712 roku, który miał na celu wzmocnienie władzy królewskiej i ograniczenie roli szlachty. Projekt ten zakładał wprowadzenie dziedzicznej monarchii, co było sprzeczne z ówczesnym systemem wolnej elekcji. Z powodu silnego oporu szlachty nie został on zrealizowany.
Jednym z najważniejszych projektów reform była propozycja Stanisława Leszczyńskiego z 1734 roku, obejmująca wprowadzenie wieczystego sejmu, ograniczenia liberum veto, a także wprowadzenia podatków od szlachty na utrzymanie stałej 100-tysięcznej armii. Projekt ten spotkał się jednak z silnym oporem szlachty i ostatecznie nie został wprowadzony.
Wreszcie, w latach 1750-1763, doszło do serii projektów reform powiązanych z Familią Czartoryskich i Stanisławem Konarskim, który postulował m.in. reformę systemu edukacji, wojska, administracji, ograniczenie liberum veto wprowadzenie systemu wyborów na bazie większości głosów i sądzenie przed trybunałem posłów odpowiedzialnych za zrywanie sejmów.
Podczas panowania dynastii saskiej w Rzeczypospolitej doszło do pewnych zmian gospodarczych. Jedną z nich było rozwinięcie przemysłu włókienniczego. Pod wpływem wzorców zachodnioeuropejskich w Polsce powstały manufaktury, w których produkowano tkaniny i dzianiny. Przemysł włókienniczy stał się ważnym sektorem gospodarki, przyczyniając się do wzrostu zatrudnienia i handlu.