Napisz, jak wygląda naturalistyczna technika opisu z akapitu I., zwracając uwagę na:
a) mentalny charakter pejzażu,
b) realizm szczegółu,
c) sensualną (zmysłową) metaforykę,
d) środki poetyckie: animizacje i personifikacje, epitety, również metaforyczne.
a) Ukazany pejzaż jest przygnębiający, na co wpływa brak żywej kolorystyki. Wszystko jest ciemne, szarawe, ukazane przy pomocy chmur i deszczu. Panująca pora roku, jaką jest jesień, jedynie uwypukla smutną chwilę w wierszu, przestrzeń ta jest przybita.
b) Autor skupia się na realizmie przedstawionego krajobrazu, zwraca uwagę na szczegółowy wygląd drzew, kartoflisk i upraw. Jednocześnie dobrze oddaje przedstawioną porę roku, opisywane przez niego wydarzenia, zgadzają się z rzeczywistym wyglądem jesieni.
c) Żeromski odwołuje się do wielu, różnych zmysłów. Były to zmysły dotyku („Leciała ulewa deszczu, szybkiego jak ziarno.”, wzroku („Ani jeden żywy promień nie zdołał przebić powodzi chmur.”, słuchu („Sczerniałe rokiciny żałośnie szumiały.”).
d) animizacja: „Skąpa jasność poranka rozmnożyła się”,
personifikacja: „Ponura jesień zwarzyła już i wytruła w trawach i chwastach”,
epitety: „żywy promień”, „skąpa jasność”, „ponura jesień”, „bure obłoki”,
epitety metaforyczne: „żywy promień”.
Animizacja – ożywienie, nadanie przedmiotom nieożywionym cech istot żywych.
Personifikacja (inaczej uosobienie) – przedstawienie przedmiotów nieożywionych, roślin, zwierząt w sposób metaforyczny, za pomocą nadania im cech ludzkich.
Epitet – wyraz określający rzeczownik, służy rozbudowaniu opisów.
Naturalizm – uwypuklenie czegoś, co nieprzyjemne, brutalne.