Określ, jaki stosunek do elementów składających się na krajobraz wiejski, ma osoba mówiąca w wierszu.
Osoba mówiąca w wierszu jest pozytywnie nastawiona do elementów krajobrazu wiejskiego. Tworzą one harmonię, która systematyzuje atmosferę utworu. Każdy fragment krajobrazu wiejskiego ma pewne sakralne znaczenie, jest to przestrzeń wyjątkowa, stąd też zachwyt osoby mówiącej. Określenia, które padają w stronę wsi to między innymi: „Pochwalona wieś dobra” czy „I ten zmierzch rozczulony, gdy wozy w spichrz zwożą”.
Afirmacja świata – pozytywny stosunek do świata uznawanego za dobry i sensowny (celowy).