Na podstawie wersów 5.–6. napisz, w czyim imieniu wypowiada się osoba mówiąca, a także z kim polemizuje.
Osoba mówiąca w wierszu wypowiada się w imieniu współcześnie żyjących dla niej ludzi. Wskazują na to słowa: „choćby nam dano skrzydła Ikarowe, nie mielibyśmy do lotu odwagi”. Kazimierz Przerwa–Tetmajer polemizuje z przedstawicielami przeszłości, jak można się domyślić, pozytywistami, których uważa za winnych doprowadzenia do apatii w społeczeństwie. Pozytywiści, którzy nawoływali do ciągłego rozwoju, doprowadzili niejako do stłamszenia społeczeństwa, które nie mogło spełnić ich oczekiwań, przez co wolało usunąć się w cień.
„Dzieci krytyki, wiedzy i rozwagi” to bezpośrednie odniesienie do pozytywistów, jako ludzi, którzy wymagali od następnego pokolenia ciągłego rozwoju.