Określ, o jakich „potęgach” i „mocach” jest mowa w wersach 9. i 13.
W mojej opinii „potęgi” i „moce” odnoszą się do sprawczości i grzechu. Są więc to złe potęgi i złe moce, które doprowadziły bohatera do czynienia grzechów i sprzeciwiania się Bogu, była to żądza buntu przeciwko Stwórcy.
„Potęgi” i „Moce”, o których mowa w wierszu odnoszą się do sprawczości. Określ, kto miał największą sprawczość w utworze – był to Bóg czy osoba mówiąca? Czy potęgi i moce można traktować dosłownie, czy jako podkreślenie siły danej jednostki?