Dramat podzielony jest na trzy akty, w którym pierwszy opisuje zabawę weselną – ma charakter realistyczny, w drugim akcie zostają zaproszone zjawy – ma charakter symboliczny, w trzecim akcie następuje scena chocholego tańca o znaczeniu symbolicznym. Ponadto kompozycja dramatu została oparta na porach dnia: pierwszy akt – wieczór, drugi – noc (pora duchów), trzeci – świt (sprzyjający senności, odurzeniu po weselu). Oryginalność polega na nałożeniu się na siebie planów realistycznego i fantastycznego.
Wesele to dramat, który został wystawiony na krakowskiej scenie w 1901 roku. Podstawą były prawdziwe wydarzenia – wesele, które odbyło się 20 listopada 1900 roku w Bronowicach pod Krakowem w chacie Włodzimierza Tetmajera i Anny Tetmajerowej (z domu Mikołajczykówna). W Weselu przenikają się dwa plany: realistyczny i fantastyczny. Poziom realistyczny to wydarzenia weselne. Pierwiastek fantastyczny wprowadzony jest dzięki zaproszeniu chochoła i pojawiającym się symbolicznym postaciom: Stańczyk, Wernychora, Zawisza Czarny, Jakub Szela. Dramat Wyspiańskiego jest dramatem realistyczno-symbolicznym. Stanisław Wyspiański był artystą totalnym, swoje dramaty przewidywał jako całościowe dzieła, gdzie współgrają tekst, muzyka, scenografia i kostiumy.