Przedstawiciele chłopstwa w dramacie to: Panna Młoda, Gospodyni, Gospodarz, Klimina, Czepiec, Marysia, Jasiek, Kuba, Rachela, Żyd. Chłopi ukazani są w Weselu jako siła narodu – niedoceniana i nie brana pod uwagę, są chętni do walki o niepodległość.
Charakteryzują się: zainteresowaniem kwestiami politycznymi (Czepiec), przywiązaniem do tradycji i wartości (Panna Młoda), są gotowi do ciężkiej pracy (tak mówi o nich Gospodarz).
Z drugiej strony na weselu dochodzi do bójek i kłótni, a więc chłopi jawią się też jako temperamentni, zapalczywi, skorzy do bójek, pijaństwa.
Wesele to dramat, który został wystawiony na krakowskiej scenie w 1901 roku. Podstawą były prawdziwe wydarzenia – wesele, które odbyło się 20 listopada 1900 roku w Bronowicach pod Krakowem w chacie Włodzimierza Tetmajera i Anny Tetmajerowej (z domu Mikołajczykówna). W Weselu przenikają się dwa plany: realistyczny i fantastyczny. Poziom realistyczny to wydarzenia weselne. Pierwiastek fantastyczny wprowadzony jest dzięki zaproszeniu chochoła i pojawiającym się symbolicznym postaciom: Stańczyk, Wernychora, Zawisza Czarny, Jakub Szela. Dramat Wyspiańskiego jest dramatem realistyczno-symbolicznym. Stanisław Wyspiański był artystą totalnym, swoje dramaty przewidywał jako całościowe dzieła, gdzie współgrają tekst, muzyka, scenografia i kostiumy.