Przedstawiciele inteligencji zafascynowani są wiejskim sposobem życia, natomiast przedstawiciele chłopstwa aspirują, aby nawiązać kontakt z warstwą inteligencką, jak Czepiec, który wypytuje o politykę. W rozmowie z Radczynią Klimina pokazuje, że należy jej się szacunek i nie życzy sobie wypytywania. Panna Młoda jawi się jako wierna zasadom („Trza być w butach na weselu”), Pan Młody podchodzi luźniej do tradycji, namawiając do ściągnięcia obuwia.
Wesele to dramat, który został wystawiony na krakowskiej scenie w 1901 roku. Podstawą były prawdziwe wydarzenia – wesele, które odbyło się 20 listopada 1900 roku w Bronowicach pod Krakowem w chacie Włodzimierza Tetmajera i Anny Tetmajerowej (z domu Mikołajczykówna), ślub wzięli Lucjan Rydel i Jadwiga Mikołajczykówna. Postaci w dramacie mają swoje rzeczywiste pierwowzory: Gospodarz – Włodzimierz Tetmajer, Gospodyni – Anna Mikołajczykówna, Pan Młody – Lucjan Rydel; Panna Młoda – Jadwiga Mikołajczykówna, Poeta – Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Dziennikarz – Rudolf Starzewski, Rachela – Pepa Singer, Radczyni – Antonina Domańska, Czepiec – Błażej Czepiec, Marysia – jedna z sióstr Mikołajczykównych; Nos – Tadeusz Nosowski, Jasiek – brat panny młodej, Isia – córka gospodarzy.