Duchy w obu dramatach pojawiają się w wyjątkowych momentach dla żyjących – są to momenty przejścia: 1 listopada w Dziadach, obrządek rytualny, w którym wierzono, że granica między światami jest najcieńsza; moment wesela, zabawy, kiedy świat zawiesza swoje prawa na jedną noc, by państwo młodzi przeszli w nowy stan.
Guślarz i Chochoł pełnią funkcję osób wprowadzających duchy.
Hetman wzorowany jest na postaci Złego Pana.
Wesele to dramat, który został wystawiony na krakowskiej scenie w 1901 roku. Podstawą były prawdziwe wydarzenia – wesele, które odbyło się 20 listopada 1900 roku w Bronowicach pod Krakowem w chacie Włodzimierza Tetmajera i Anny Tetmajerowej (z domu Mikołajczykówna). W Weselu przenikają się dwa plany: realistyczny i fantastyczny. Poziom realistyczny to wydarzenia weselne. Pierwiastek fantastyczny wprowadzony jest dzięki zaproszeniu chochoła i pojawiającym się symbolicznym postaciom: Stańczyk, Wernychora, Zawisza Czarny, Jakub Szela. Dramat Wyspiańskiego jest dramatem realistyczno-symbolicznym. Stanisław Wyspiański był artystą totalnym, swoje dramaty przewidywał jako całościowe dzieła, gdzie współgrają tekst, muzyka, scenografia i kostiumy.