Refleksje dotyczą roli pamięci – rozmówcy nie pamiętają, co wydarzyło się w 1846, dlatego teraz łatwiej jest im wchodzić w życie wsi, znamienne są słowa „stroimy się w pawie pióra”, które świadczą, że strój chłopa jest dla inteligentów tylko przebraniem. Druga refleksja jest o tym, że zapominanie jest zgodne z ludzką naturą i pozwala mieć nadzieję na sojusz chłopsko-inteligencki.
Rabacja galicyjska to powszechne wystąpienie chłopów przeciwko szlachcie. W nocy z 18 na 19 lutego chłopi zaczęli napadać na szlacheckie dwory, domagając się zadośćuczynienia, niosąc zemstę za ucisk, któremu byli poddawani. Najbardziej znaną postacią związaną z wydarzeniem jest Jakub Szela – przywódca chłopski. Uznaje się, że bunt z 1946 roku przyspieszył proces zakończenia stosunków pańszczyźnianych.