W opisanych wydarzeniach są pewne elementy, które wskazują na heroizację – jest to wierność ideałom oraz modlitwa do Boga ze wzrokiem skierowanym ku niebu. Większość jednak elementów (przede wszystkim scena rozdziobywania przez kruki, okradania ciała przez chłopa, pochowanie w bezimiennym dole) służą deheroizacji.
Stefan Żeromski (1864-1925) wychował się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, więc w młodości miał okazję obserwować życie ziemiaństwa i chłopów – było to jednym z czynników, które sprawiły, że działał później społecznie. Podobnie jego literatura była emocjonalnie i społecznie zaangażowana.
W Rozdziobią nas kruki, wrony… wydarzenia i rozważania bohatera stanowią punkt wyjścia do rozważania o przyczynach klęski powstania styczniowego, Żeromski widzi problem w postawie ugodowości społeczeństwa.