Zgadzam się z autorem. Stanisław Wyspiański spojrzał na polskie społeczeństwo i dojrzał wszystkie jego słabości w przedstawicielach obecnych na weselu. Potrafił w tym jednym wydarzeniu ująć: narodowe mity, konflikty między grupami społecznymi, słabości społeczeństwa, obciążenia z przeszłości.
Wesele to dramat, który został wystawiony na krakowskiej scenie w 1901 roku. Podstawą były prawdziwe wydarzenia – wesele, które odbyło się 20 listopada 1900 roku w Bronowicach pod Krakowem w chacie Włodzimierza Tetmajera i Anny Tetmajerowej (z domu Mikołajczykówna). W Weselu przenikają się dwa plany: realistyczny i fantastyczny. Poziom realistyczny to wydarzenia weselne. Pierwiastek fantastyczny wprowadzony jest dzięki zaproszeniu chochoła i pojawiającym się symbolicznym postaciom: Stańczyk, Wernychora, Zawisza Czarny, Jakub Szela. Dramat Wyspiańskiego jest dramatem realistyczno-symbolicznym. Stanisław Wyspiański był artystą totalnym, swoje dramaty przewidywał jako całościowe dzieła, gdzie współgrają tekst, muzyka, scenografia i kostiumy.