Nawiązania do tradycji to: krakowskie stroje ludowe, muzyka ludowa, wieniec dożynkowy (tradycja wiejska), suto zastawiony stół (tradycja sarmacka), obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, portret Wernyhory (tradycja romantyczna), taniec opisany jest jak obraz impresjonistyczny – przenikają się kolory i gra światła (nawiązanie do sztuki młodopolskiej).
Wesele to dramat, który został wystawiony na krakowskiej scenie w 1901 roku. Podstawą były prawdziwe wydarzenia – wesele, które odbyło się 20 listopada 1900 roku w Bronowicach pod Krakowem w chacie Włodzimierza Tetmajera i Anny Tetmajerowej (z domu Mikołajczykówna). W Weselu przenikają się dwa plany: realistyczny i fantastyczny. Poziom realistyczny to wydarzenia weselne. Pierwiastek fantastyczny wprowadzony jest dzięki zaproszeniu chochoła i pojawiającym się symbolicznym postaciom: Stańczyk, Wernychora, Zawisza Czarny, Jakub Szela. Dramat Wyspiańskiego jest dramatem realistyczno-symbolicznym. Stanisław Wyspiański był artystą totalnym, swoje dramaty przewidywał jako całościowe dzieła, gdzie współgrają tekst, muzyka, scenografia i kostiumy.